Metoda Krakowska

Metoda Krakowska – Terapia neurobiologiczna prowadzona przez terapeutów szkoły krakowskiej stymuluje wszystkie funkcje poznawcze, naśladując etapy ich kształtowania się obserwowane u dzieci bez trudności rozwojowych. 

Metoda Krakowska jest systemową terapią funkcji poznawczych dzieci z różnymi zaburzeniami rozwojowymi i genetycznymi. Podstawowym założeniem metody jest stymulacja rozwoju intelektualnego dziecka. Nie chodzi tylko o naukę mowy, czy naukę czytania, ale o osiąganie kolejnych etapów w rozwoju wszystkich funkcji poznawczych. Prowadzona stymulacja opiera się na mechanizmach neuroplastyczności mózgu, czyli zmianie reprezentacji korowych w wyniku organizowanych podczas terapii doświadczeń. Terapia neurobiologiczna stymuluje wszystkie funkcje poznawcze, naśladując etapy ich kształtowania się obserwowane u dzieci bez trudności rozwojowych.

W gabinetach terapeutów pracujących Metodą Krakowską® stosowana jest:

1. Terapia słuchowa – program Słucham i uczę się mówić, oparty na badaniach nieuobrazowania mózgu.
2. Stymulacja naśladowania mowy ze wsparciem Gestów Artykulacyjnych (GA). W sytuacji braku naśladownictwa stosowane jest Manualne Torowanie Głosek  (MTG – układanie narządów artykulacyjnych czyli manualne torowanie ruchu, jak w innych metodach manualnych).
3. Terapia funkcji wzrokowych (między innymi: koncentrowanie wzroku na twarzach, obrazkach, identyfikowanie obrazków, analiza synteza wzrokowa na materiale tematycznym-konkretnym i atematycznym-symbolicznym).
4. Symultaniczno-Sekwencyjna Nauka Czytania® i kształtowanie systemu językowego poprzez programowanie.
5. Budowanie kompetencji komunikacyjnej i językowej poprzez prowadzenie Dziennika wydarzeń. 
6. Diagnoza dominacji stronnej umożliwiająca wybór dominującej ręki.
7. Stymulacja zabawy (od naśladowania elementów zabawy tematycznej do rozbudowanych sekwencji z użyciem języka w dialogach).
8. Stymulacja lewej półkuli mózgu (naśladowanie, kontynuowanie, uzupełnianie sekwencji i szeregów, wskazywanie relacji, naśladowanie symbolicznych, linearnych, sekwencyjnych wzorów z klocków).
9. Terapia zachowań społecznych (stosowanie się do reguł, nawiązywanie kontaktu z dorosłymi, starszymi dziećmi i rówieśnikami.
10. Stymulacja funkcji motorycznych (manualnych, planowania ruchu  i motoryki dużej).
11. Stymulacja przetwarzania bodźców smakowych, zapachowych i dotykowych (poznawanie smaków, zapachów i wrażeń dotykowych poprzez język).
12. Stymulacja pamięci (ćwiczenia pamięci symultanicznej i sekwencyjnej na materiale konkretnym i symbolicznym),
13. Ćwiczenia kategoryzacji (od kategorii prymarnych do językowo wyrażonych)
14. Ćwiczenia myślenia sytuacyjnego i przyczynowo-skutkowego.
15. Ćwiczenia myślenia przez analogię.

Tylko wówczas Dzieci, Rodzice i Terapeuci mogą osiągać kolejne sukcesy, gdy stosowane są WSZYSTKIE elementy terapii. (http://www.szkolakrakowska.pl/).